Op de vraag wat hij van de Europese beschaving vond, antwoordde Gandhi dat het hem een goed idee leek. Ik moet bekennen dat ik er in het dagelijkse leven soms ook weinig van merk. De mensen in mijn nabijheid zijn onverschillig op hun best en ronduit agressief als het ’s tegenzit. Wanneer Feyenoord een wedstrijd verliest doe ik geen oog dicht, omdat de proleet boven mij zijn frustraties niet de baas kan en ze dan op de vloer botviert. Hij is ook gefrustreerd wanneer mensen niet om zijn grapjes kunnen lachen, de buitenvogels te luid zingen in de ochtend en wanneer de wentelteefjes van zijn teef van een vriendin niet voldoende naar zijn smaak zijn. Stel ik me zo voor…

Op het trappenhuis tref ik regelmatig een plas urine of ander afval aan en niemand voelt zich geroepen om ook ’s een bezem of dweil te pakken en de boel schoon te maken. Iedereen had het afgelopen jaar ingestemd met deelname aan een corvee-lijst maar één voor één lieten ze het na een aantal maanden alweer afweten. Op één persoon na hadden ze niet eens het goede fatsoen om aan te geven dat ze er geen belangstelling meer voor hadden. Ik moest er zelf achter komen dat op een gegeven moment niemand meer een flikker deed. De door mij aangelegde border aan de straatzijde is ook niet veilig. Daar tref ik nog geregelder uitwerpselen aan van mensen die er hun huisdier uit laten. Toen ik een aantal van hen op verschillende tijdstippen erop had betrapt en aan had gesproken, kreeg ik een scheldkanonnade te verduren. Op het raam aan de straatzijde heb ik inmiddels melkglasfolie geplakt omdat sommige mensen er zo lang voor bleven staan en onbeschaamd naar binnen zaten te turen, dat ik begon te dromen dat ze ook door de voordeur mijn huis in kwamen, ondanks mijn protestaties. Zo opdringerig voelde het.

Een constante in dit geheel is het stuitende gebrek aan geduld en inlevingsvermogen. Soms heb ik nog geen woord gezegd en komt me al een golf van micro-agressies tegemoet. Het is vermoedelijk onderdeel van een bepaald defensiemechanisme dat mensen ertoe beweegt om zo voor de muziek uit te lopen en gepikeerd te reageren zonder dat je daar aanleiding toe gegeven hebt. Maar misschien is het gewoon dat goede manieren niet meer zo op waarde worden geschat in dit tijdsgewricht. Tenzij een minderheid ermee om de oren geslagen kan worden, dan komt het goed van pas. Al valt het dan meer in de categorie van beuzelarij. Onbekommerd en feitenvrij je gal spuwen is all the rage en niemand die je ter verantwoording roept. Had ik al gezegd dat het in mijn buurt vooral autochtonen, ik bedoel Nederlanders met een inteeltachtergrond zijn, waarvan ik merk dat ze lak hebben aan de regels?